Facebooktwitterlinkedin

,,Better Safe than Sorry…?”

Erik Ortvad stiv kuling (sterke bries) Collectie Cobra museum

,,Er heerst een cultuur van risicomijdend gedrag in de culturele sector”, zei minister Jet Bussemaker onlangs tijdens de presentatie van de enquêteresultaten Culturele Governance in het Cobra Museum. Die uitspraak wordt in de culturele sector nogal eens gebezigd, ervaar ook ik als beginnend toezichthouder. Niet door mij overigens, want na jarenlang ondernemen in de watersporthandel ben ik bekend met alle vormen en maten van risico. Met risico nemen, dragen, verantwoorden, maar nooit met afschuiven en zeker niet met risico mijden. Als ondernemer in rustig vaarwater en ook bij stevige bries sta je volledig achter je personeel, knijp je de kosten uit, maar ga je door, zoek je naar oplossingen en creëer je nieuwe kansen. Steeds op zoek naar vernieuwing, verbetering, verandering. Met klanten, leveranciers en personeel.

Na de bezuinigingsronde door ex-minister Zijlstra in de culturele sector, is de noodzaak tot interne analyse en verandering gegroeid. Het verschil in tempo varieert per instelling en werkgebied. Weerstand ontstaat, de noodzaak wordt wel gezien, maar de beslissingen nog niet volledig geaccepteerd.  De broekriem aanhalen betekent allereerst een uitdaging aan de kostenkant. In overleg met je relaties, afnemers en vooral ook je leveranciers om een noodzakelijke kostenbesparing te realiseren door aangepaste inkoopcontracten, door plannen nog eens te overwegen, uit te stellen, aan te passen  of er zelfs vanaf te zien. Tegelijkertijd wordt er steeds vaker een beroep gedaan op de creativiteit aan de inkomstenkant voor de langere termijn, zoals het opzetten van grensoverschrijdende projecten en samenwerkingsvormen.

De publieke sector kenmerkt zich door het dansje rond de jaarlijkse begroting. Bestuur en toezichthouders moeten zich geregeld buigen over de cijfers. Inkomsten, subsidies, uitgaven en lopende contracten. Korten en snijden gebeurt op collectie, op personeel of op uitstraling. Korten op vaste uurcontracten, meer flexibele tijdelijke inhuur, nog meer vrijwilligers of weer geen nieuwe aankopen. Entreegeld verhogen, alles passeert de revue, als de begroting maar sluit. De bestuurder dekt zoveel mogelijk risico’s af en laat zich graag adviseren. Administratie, accountant, consultants en uitzendpersoneel slokken een groot deel van de begroting op. Argumenten voor inhuren zijn waarborging van de continuïteit, gegarandeerde contractnaleving. Daarentegen zou een goede leiding, het geven en nemen van verantwoordelijkheden, een gedegen opleiding en ervaring, een prettige en collegiale werksfeer, kortom alles en iedereen van waarde in de back en front office juist die continuïteit moeten garanderen. En per saldo levert dat de kas nog wat op ook.

Dus adviseer je bestuur om die contracten nog eens goed onder de loep te nemen.  Samen met de contractgever. Stimuleer de onderhandelingen. Vraag concurrerende offertes aan. Vergelijk. Onderhandel. Beding korting. Benadruk en wees je bewust van je maatschappelijke functie. Geef het goede voorbeeld. Koester je vrijwilligers. En last but not least: zorg voor een diverse raad van toezicht met lef. Er zit zoveel expertise in die raad, maak het bespreekbaar. Toezichthouders nieuwe stijl zijn toezichthouders met lef, inzicht en kritisch verstand. Ze durven door te vragen. Vooral dat laatste is belangrijk. Want een bestuur/ RvT met een passieve, risicomijdende of niet-ondernemende houding  kan er anno 2016 echt niet meer mee wegkomen. Sorry !

Better Sorry than Safe!

Mirjam Knoll is managing director en export manager bij Dragon Marine BV en PIT partner en toezichthouder.

Facebooktwitterlinkedin